روزه براى من است و من پاداش آن را مى‏دهم. (وسائل الشیعه، ج 7، ص 294، ح 15 و 16 ; 27 و 30)

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: من منعه الصوم من طعام یشتهیه کان حقا على الله ان یطعمه من طعام الجنة و یسقیه من شرابها؛

کسى که روزه او را از غذاهاى مورد علاقه‏اش باز دارد برخداست که به او از غذاهاى بهشتى بخورانند و از شرابهاى بهشتى به او بنوشاند. (بحار الانوار، ج 93، ص 331)

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: طوبى لمن ظما او جاع لله اولئک الذین یشبعون یوم القیامة؛

خوشا بحال کسانى که براى خدا گرسنه و تشنه شده‏اند اینان در روز قیامت سیر مى‏شوند. (وسائل الشیعه، ج 7 ص 299، ح‏2)

امام صادق علیه السلام:للصائم فرحتان فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاء ربه؛

براى روزه دار دو سرور و خوشحالى است: 1 - هنگام افطار 2 - هنگام لقاء پروردگار (وقت مردن و در قیامت)

(وسائل الشیعه، ج 7 ص 290 و 294 ح‏6 و 26)

رسول خدا صلى الله علیه و آله:ان للجنة بابا یدعى الریان لا یدخل منه الا الصائمون.

براى بهشت درى است‏بنام (ریان) که از آن فقط روزه داران وارد مى‏شوند. (وسائل الشیعه، ج 7، ص 295، ح‏31 _ معانى الاخبار، ص 116)

امام موسی کاظم علیه السلام:دعوة الصائم تستجاب عند افطاره؛

دعاى شخص روزه‏دار هنگام افطار مستجاب مى‏شود.(بحار الانوار ج 92 ص 255 ح 33)

رسول خدا صلى الله علیه و آله:الشتاء ربیع المومن یطول فیه لیله فیستعین به على قیامه و یقصر فیه نهاره فیستعین به على صیامه؛

زمستان بهار مومن است از شبهاى طولانى‏اش براى شب زنده‏دارى واز روزهاى کوتاهش براى روزه دارى بهره مى‏گیرد.

(وسائل الشیعه، ج 7 ص 302، ح 3)

امام صادق علیه السلام:من جاء بالحسنة فله عشر امثالها من ذلک صیام ثلاثة ایام من کل شهر؛

هر کس کار نیکى انجام دهد ده برابر آن پاداش دارد و از جمله آنها سه روز روزه در هر ماه است. (وسائل الشیعه، ج 7، ص 313، ح 33)

امام کاظم علیه السلام:رجب نهر فى الجنه اشد بیاضا من اللبن و احلى من العسل فمن صام یوما من رجب سقاه الله من ذلک النهر؛

رجب نام نهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‏تر هرکس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد خداوند از آن نهر به او مى‏نوشاند. (من لا یحضره الفقیه ج 2 ص 56 ح 2 _ وسائل الشیعه ج 7 ص 350 ح 3)

امام صادق علیه السلام:من صام ثلاثة ایام من اخر شعبان و وصلها بشهر رمضان کتب الله له صوم شهرین متتابعین؛

هر کس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل کند خداوند ثواب روزه دو ماه پى در پى را برایش محسوب مى‏کند. (وسائل الشیعه ج 7 ص 375،ح 22)

امام صادق علیه السلام:من فطر صائما فله مثل اجره؛

هر کس روزه دارى را افطار دهد، براى او هم مثل اجر روزه دار است. (الکافى، ج 4 ص 68، ح 1)

امام کاظم علیه السلام:فطرک اخاک الصائم خیر من صیامک؛

افطارى دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبى) بهتر است (الکافى، ج 4 ص 68، ح 2)

امام صادق علیه السلام فرمودند:من افطر یوما من شهر رمضان خرج روح الایمان منه؛

هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد - روح ایمان از او جدا مى‏شود

(وسائل الشیعه، ج 7 ص 181، ح 4 و 5 _ من لا یحضره الفقیه ج 2 ص 73، ح 9)

رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:اِنَّ لِلجَنَّةِ بابا یُدعى اَلرَّیّانَ لایَدخُلُ مِنهُ اِلاّ الصّائِمونَ؛

بهشت را درى است که ریّان نامیده مى شود از آن در، جز روزه داران وارد نشوند. (معانى الأخبار، ص 409)

رسول خدا صلى الله علیه و آله:صوموا تَصِحّوا؛

روزه بگیرید تا تندرست باشید. (نهج الفصاحه، ح 1854)

رسول خدا صلى الله علیه و آله:مَن اَشبَعَ صائما سَقاهُ اللّه مِن حَوضى شَربَةً لایَظمَأُ بَعدَها؛

هر کس روزه دارى را سیر نماید، خداوند از حوض (کوثر) من شربتى نصیب او خواهد کرد که پس از آن هرگز تشنه نشود.

(دعائم الإسلام، ج1، ص269)

رسول خدا صلى الله علیه و آله:اَللّهُمَّ لَکَ صُمنا وَعلى رِزقِکَ اَفطَرنا فَتَقَبَّلهُ مِنّا ذَهَبَ الظَّماءُ وَابتَلَّتِ العُروقُ وَبَقِىَ الاَجرُ؛

بار خدایا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار مى کنیم پس آن را از ما بپذیر، تشنگى رفت و رگها شاداب شد و پاداش ماند.

(کافى، ج4، ص95، ح1)

امام على علیه السلام :لَیسَ الصَّومُ الاِمساکَ عَنِ المَکَلِ وَالمَشرَبِ، الصَّومُ الاِمساکُ عَن کُلِّ مایَکرَهُهُ اللّه سُبحانَه؛

روزه امساک از خوردن وآشامیدن نیست بلکه روزه،خوددارى ازتمامى چیزهایى است که خداوندسبحان آنهارا بدمى داند.

(شرح نهج البلاغه، ج20، ص299، ح417)

امام على علیه السلام :نَومُ الصائِم عِبادَةٌ وَصَمتُهُ تَسبیحٌ وَدُعاؤُهُ مُستَجابٌ وَعَمَلُهُ مُضاعَفٌ. اِنَّ للصائِمِ عِندَ اِفطارِهِ دَعوَةً لاتُرَدُّ؛

خواب روزه دار عبادت ، سکوت او تسبیح ، دعایش پذیرفته و عملش دو چندان است. دعاى روزه دار به هنگام افطار از درگاه خدا رد نمی شود. (الدعوات للراوندى، ص 27)

امام صادق علیه السلام :اَمّا العِلَّةُ فِى الصِّیامِ لِیَستَوِىَ بِهِ الغَنىُّ وَالفَقیرُ وذلِکَ لأِنَّ الغَنىَّ لَم یَکُن لِیَجِدَ مَسَّ الجُوعِ فَیَرحَمَ الفَقیرَ لاَِنَّ الغَنىُّ کُلَّما اَرادَ شَیئا قَدَرَ عَلَیهِ... ؛

علت روزه گرفتن آن است که به سبب آن ثروتمند و فقیر برابر شوند زیرا ثروتمند گرسنگى را احساس نکرده تا به فقیر رحم کند چرا که ثروتمند هرگاه چیزى بخواهد مى تواند فراهم کند...(بحارالأنوار، ج96، ص371، ح53)

امام صادق علیه السلام :اَلصَّومُ جُنَّةٌ مِن آفاتِ الدُّنیا وَحِجابٌ مِن عَذابِ الآخِرَةِ؛

روزه سپرى است از آفت هاى دنیا و پرده اى است از عذاب آخرت. (مستدرک الوسائل، ج7، ص369، ح8441)

امام صادق علیه السلام :اَلصَّومُ فَوهٌ لایَتَکَلَّمُ اِلاّ بِالخَیرِ؛

روزه دارى (در حکم) دهانى است که جز به خیر سخن نگوید. (بحارالأنوار، ج96، ص325، ح15)