ازخواسته های نامعقول و نابجای گروهى از بنى اسرائیل این بود که اگر حضرت موسى ‏علیه السلام مى ‏خواهد به گفتار او ایمان آورند، باید خدا را به آن ها نشان دهد تا خدا را با چشم ظاهر ببینند!

 خواسته ‏هاى عجیب و بهانه ‏گیرى‏ هاى بى ‏اساس

بنى اسرائیل که سالیان متمادى تحت سلطه و استعمار فرعون قرار داشتند و در طول زمان نیز ساختار فکرى و ذهنى شان به همین گونه شکل گرفته بود، با آزادى و ارمغانى که حضرت موسى ‏علیه السلام برایشان آورده بود، کمتر تناسب داشت. آنان کمتر نوآورى و تغییرى را در خود مى ‏پذیرفتند. ارزش‏ ها و باورهاى دوره فرزند کشى فرعون، به اندازه ای عمقى و ساختارى بود که آثار و بقایاى آن همچنان باقى مانده بود.

آن ها نسبت به حضرت موسى‏ علیه السلام که جهت خلاصى ایشان از استعمار فرعونى بسیار زجر کشیده هیچ علاقه و ابراز محبتى نشان ندادند و آزار و اذیت آن حضرت را به حد اعلى رساندند و هر چه حضرت موسى‏ علیه السلام براى آسایش و راحتى آن ها انجام مى ‏داد یا از خداوند بزرگ تقاضاى انجام آن را مى‏ نمود، دوباره آن ها درخواست جدیدى مطرح مى‏ کردند و بهانه جدیدى مى‏ تراشیدند: « وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسی لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتّی نَرَی اللّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصّاعِقَةُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ»؛ « و (نیز به یاد آورید) هنگامی را که گفتید: ای موسی! ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد؛ مگر اینکه خدا را آشکارا (با چشم خود) ببینیم! پس صاعقه شما را گرفت؛ در حالی که تماشا می ‏کردید».(1)

ازخواسته های نامعقول و نابجای گروهى از بنى اسرائیل این بود که اگر حضرت موسى ‏علیه السلام مى ‏خواهد به گفتار او ایمان آورند، باید خدا را به آن ها نشان دهد تا خدا را با چشم ظاهر ببینند! این درخواست عجیب نشان داد که این قوم از آنچه تصور مى ‏شد، پا را فراتر گذاشته بودند. آن ها جمله ‏اى بر زبان آوردند که به دنبال آن صاعقه ‏اى خیره کننده بر کوه زد؛ به طورى که با مشاهده آن صاعقه بر زمین افتادند و جان دادند.(2)

ادامه مطلب...